Hoe kun je's (Gitta)
27-10-2022
Last updated
27-10-2022
Last updated
In de brainstormsessie met Gitta hebben we een methode gehanteerd die ik eerlijk gezegd vergeten was dat deze bestond. HKJ's oftewel 'Hoe kun je'. Gitta had mij toegang gegeven tot haar Miro Board en dit is natuurlijk een handige tool om gezamenlijk in te werken.
We hadden allebei een vraag opgesteld met betrekking tot ons onderwerp van onze afstudeerprojecten. Hierbij probeert de ander deze vraag te beantwoorden in oplossingen. Dit kan van alles zijn.
Ik stelde deze 2 vragen:
Hoe kun je via een digitale oplossing vertrouwen opwekken bij potentiele donateurs?
Hoe kun je via een creatieve manier in contact komen met vluchtelingen in het buitenland?
Gitta kwam met de volgende oplossingen voor:
Social Proof – Verhalen van vluchtelingen delen die via donaties positieve ervaringen hebben. Dit is interessant want met deze verhalen kan je inderdaad vertrouwen winnen. Een soort review-idee. Dit zou een goede extra kunnen zijn als toevoeging voor een concept.
Meenemen, immersive experience. Dit idee is heel erg cool. Hiermee zou je inderdaad nieuwe donateurs kunnen trekken en het verhaal kunnen vertellen op een manier waarop het lijkt alsof jij daar bent. Het enige wat hierbij lastig is, is dat de beeldend heel erg schokkend kunnen zijn. Hier zou ik in interviews/enquete kunnen vragen naar hoe de doelgroep dit zou ervaren. TE schokkend of juist intrigerend?
Ogen zien wekt vertrouwen. Toon portretten van vluchtelingen die rechtstreeks in de camera kijken <- kan je onderzoeken. Dit heb ik nog niet onderzocht maar ik kan mij voorstellen dat ogen zien, iets met mensen doet. Alleen zou ik denken dat dit voor de ene persoon meer van toepassing is, dan voor de ander. De ene wordt wel geraakt door een foto van een kind die recht in een fotocamera kijkt, de andere voelt daar niets bij. Zulk soort beeldmateriaal kan wel gebruikt worden in de storytelling.
Buddy systeem. Koppel donateurs aan vluchtelingen. Cool en grappig dat Gitta hiermee komt aangezien dit mijn originele idee was aan het begin van het afstudeerproject. Persoonlijk contact met vluchtelingen, schept vertrouwen, schept een band en zorgt ervoor dat deze vluchtelingen zich geroepen voelen. Maar tot hoe ver kan dit contact gaan volgens de donateurs. De donateurs moeten zich niet verstikt, schuldig of zelfs geïriteerd voelen over het feit dat iemand in nood om hulp vraagt. Hier moet dus heel strak en streng afgestemd worden in wat de donateur bied en wat de vluchteling kan vragen aan de donateur. Ook taal is een issue, maar volgensmij is dit makkelijk op te lossen door een online vertaler.
Omdenken, kunnen donateurs eigenaarschap ervaren over wat er met hun donatie gebeurt? Ik denk dat je dit idee kunt koppelen aan 4. Buddy systeem. Hierdoor krijgt de donateur te weten wat er met hun donatie gebeurt omdat de vluchteling contact met deze donateur heeft. Je zou hier zelfs nog een game van kunnen maken waarbij je steeds meer stuurt waardoor je als donateur iets voor terug krijgt. Soort voltooiing van.
Bouw een 'throwback' database op een supertoffe interactieve manier, waarbij potentiele donateurs kunnen kijken naar 'wat er al gedaan is' en wat voor effect dat had. Belangrijk hierbij is dat het vooral show, don't tell is. Anders wordt het misschien pocherig. Dit idee is wel interessant vooral om te laten zien wat er al gedaan is. Maar hiermee zal je alsnog vraagtekens krijgen over hoe het gecontroleerd kan worden.
Het opwekken van vertrouwen is door integriteit te tonen. Afspraken nakomen, feedback krijgen over de donatie en neem verantwoording voor acties.
Hoe kun je via een creatieve manier in contact komen met vluchtelingen in het buitenland?
Fysieke installatie. Bouw een ouderwetse Phone booth, leuke manier om mensen te spreken en waardevol als je wellicht vluchtelingen hebt zonder telefoon/internet verbinding. Contact is dan wel op één centraal punt. Grappig idee maar niet heel handig. Vluchtelingen waar ik op richt hebben telefoons. De meeste Oekrainse vluchtelingen hebben telefoons.
Sensory connections Op welke plaatsen zouden deze sensoren gaan staan? Plekken waar veel vluchtelingen komen of juist niet? Misschien notificaties hier aan koppelen op de plek waar de doelgroep komt (indien er een specifieke doelgroep wordt gekozen)
Digital pen pals. Een soort van Omegle voor vluchtelingen en donateurs? Lol. Het contact met de vluchteling en de donateur wordt hier inderdaad mee getackeld.
Bij de brainstormsessie bij deze HKJ vroeg Gitta ook wat de mogelijke weerstanden zijn die de doelgroep weerhouden van het contact zoals taalbarriëre. Verschillen in wat de ene vluchteling krijgt en de andere. Het contact kan voor de donateur verstikkend worden ervaren. Of het contact heeft geen bepaalde tijd en duurt te lang. Deze opmerkingen neem ik mee in het onderzoek en zal hier later antwoord op proberen te geven aan de hand van interviews met mijn doelgroep en expert interviews.
Social Proof: Dit principe lijkt me ongetwijfeld een handige principe om toe te passen. Bij social proof zie je de bevestiging van andere mensen dat een product goed is. Ik zou dit in mijn prototype kunnen toepassen door positieve verhalen van vluchtelingen of juist van donateurs te gebruiken om hiermee bevestiging te geven dat mijn product een goede oplossing is. Ik ga dit principe 100% zeker overwegen om te gebruiken binnen mijn eindproduct alleen weet ik nog niet hoe ik het ga toepassen in mijn concept.
Immersive Design: Een vette manier om de doelgroep aan te spreken waar ik mij op focus. Door het onderzoek wat ik heb gedaan naar hoe een jongere doelgroep aangegrepen kan worden door storytelling is dit zeer interessant voor een concept. Storytelling is in ieder geval belangrijk voor een concept, immersive zou het een naar een ander level kunnen brengen.
Ogen zien wekt vertrouwen: Ik kan niet onderbouwen dat dit klopt maar als dit zou kloppen, kan ik binnen mijn concept beeldmateriaal gebruiken waarbij er foto's/video's worden gebruikt waar je de ogen kan zien van mensen.
Buddy systeem. Koppel donateurs aan vluchtelingen: Dit idee was ik al van plan om een concept op te baseren.
Omdenken, kunnen donateurs eigenaarschap ervaren over wat er met hun donatie gebeurt? Deze vraag sluit goed aan bij concept 3: Door de behoefte aan transparantie dacht ik een donatietest te conceptualiseren waarbij ik cijfers en percentages deel met de donateur. De donateur bepaald op basis van deze gegevens of hij/zij wil doneren of niet. Met deze gegevens beschikt de donateur over een eigenaarschap of zij het goede doel willen steunen of niet. Aan de hand van de cijfers en percentages dan.
Bouw een 'throwback' database op een supertoffe interactieve manier, waarbij potentiele donateurs kunnen kijken naar 'wat er al gedaan is' en wat voor effect dat had. Belangrijk hierbij is dat het vooral show, don't tell is. Anders wordt het misschien pocherig: Dit idee lijkt heel erg op het toepassen van het principe Social proof. Een handige feature
