Persoonlijke Reflectie
Last updated
Last updated
Een heftige tijd ook vooral op persoonlijk vlak. Vergeet straks ook niet te reflecteren op je eigen ontwikkeling en kwaliteit van je product.
Aan de hand van enkele vragen probeer ik zo eerlijk mogelijk te reflecteren op mijn afstudeerproject. Hierin probeer ik mijn eigen ontwikkeling en kwaliteit van het product toe te lichten om hiermee een beeld te schetsen hoe ik mijn afstudeerproject heb ervaren. Aan de hand van een paar kritische vragen reflecteer ik op het verloop en op mijzelf als designer zijnde.
Het eind doel van dit afstudeerproject is aan mezelf te bewijzen dat ik een volwaardiger UX/UI designer ben. Dit doel heb ik proberen te realiseren door middel van een zwaar onderwerp namelijk: Vluchtelingen helpen. Dit maatschappelijke probleem wordt al door vele organisaties aangepakt maar omdat ik in mijn omgeving zoveel negatieve reacties hoorde over het helpen van vluchtelingen op een afstand, zette mij aan het denken en uiteindelijk heeft de oorlog tussen Rusland en Oekraïne mij overtuigt dat ik mijn afstudeerproject wilde richten op het helpen van vluchtelingen. De doorslag gaf toen ik in aanraking kwam met een Oekraïense familie onder werk. Door grondig onderzoek te doen wilde ik een design challenge opzetten die aansluit bij het oplossen van dit maatschappelijke probleem maar ook mij uitdaagt als afstudeerder. Hiervoor wilde ik afbakening door mij te richten op een specifieke doelgroep en op het gedrag van doneren te motiveren. Vanuit het ontwerpprobleem wilde ik verschillende methoden gebruiken om een zo helder mogelijk beeld te krijgen van wie er bij het probleem betrokken zijn, wat de context is , waar het zich afspeelt, wanneer en hoe. Zodoende wilde ik concepten gaan bedenken vanuit verschillende creatieve oogpunten en één daarvan kiezen die ik zou uitwerken tot een prototype dat aannemelijk moet zijn om antwoord te geven op mijn design challenge. Het prototype zou dan gemaakt worden aan de hand van design principes en andere overtuigingstechnieken.
Structuur in tijdsverdeling
Om een oplossing te verzinnen wilde ik letten op mijn structuur en planning om 40 uur per week te investeren in dit project. Ik heb bewust gekozen om hobby's en sociaal leven op een lager pitje te zetten zodat ik mij lekker kon focussen op de afronding van mijn studie.
Een zo eerlijk mogelijke oplossing voor donateur als vluchteling
Ik wilde letten op wat mensen om mij heen nou echt van het helpen van vluchtelingen vinden en hoe zij daarin beter zouden kunnen en willen handelen. Ik wilde dat mensen meer gestimuleerd worden om hulp te geven aan mensen die het minder hebben. Er is momenteel al zoveel verdeeldheid, onverschilligheid in de wereld en met mijn oplossing wilde ik een manier aanbieden aan jongvolwassenen om hulp te bieden aan vluchtelingen op een zo eerlijke manier. Met of zonder opdrachtgever, maakte mij niet zoveel uit als ik maar een oplossing vond om hulp te bieden aan de vluchtelingen.
Out of the box nadenken en een unieke oplossing verzinnen
Ik wilde graag letten op het uitproberen van nieuwe oplossingen binnen de wereld van geld of goederen doneren. Vooral omdat ik wist dat ik met dit project zelfstandig aan het werk ging, kon ik juist los gaan in creativiteit.
Het eerste half jaar van het project was niet vanuit een opdrachtgever en gaf daarom extra uitdagingen mee. Zo heb ik erg vaak om feedback moeten vragen aan mensen in mijn omgeving, veel gesprekken gehad met experts of stichtingen en natuurlijk docenten. Ik ben erg tevreden over hoe ik heb gehandeld om achter deze feedback te komen. Ik kan soms wat terughoudend zijn maar deze keer handelde ik zeer assertief en zocht ik actief naar feedback of aanspreekpunten. Zo bleef ik luisteren naar verschillende bronnen om daar uit de beste conclusie te halen. Ik werd enthousiast van alle inzichten die ik verzamelde en kon op basis hier van een richting bepalen voor het oplossen van de eerste onderzoeksvraag.
Ik ben ook zeer tevreden over hoe ik om ben gegaan met verschillende tegenslagen. Zo benoemde ik al in de vorige reflectie dat mijn vader ziek is en ik hier soms moeite mee had om mijn hoofd er bij te houden. Aangezien dit al een langere periode aan de gang is en heb ik met deze tegenslag leren leven. Een andere tegenslag waar ik meer moeite mee had, was de feedback van de 3e lezer waaruit bleek dat het handiger is om een nieuwe design challenge op te stellen in opdracht van een bestaande stichting. Na een half jaar een onderzoek gedaan te hebben waarbij ik zelf de opdrachtgever was en ik zelf de stichting zou zijn waarvoor het product/oplossing gemaakt zou worden, was dit voor mij een grote klap. Ik werd er ook door geraakt en verward want hoe kan het nou dat ik, onder begeleiding, zo verkeerd kon zitten qua onderzoek. Normaal, als overthinker, kan ik slecht om gaan met zo'n tegenslag maar deze keer ben ik gelijk aan de bak gegaan en op zoek gegaan naar opdrachtgever. Met succes. 4 Dagen na het gesprek had ik een afspraak gepland met een stichting die uiteindelijk met mij in zee wilde gaan. Kortom, bij de pakken neer gaan zitten werkt niet. Doorzetten en niet opgeven, dat werkt wel.
Ik ben ook tevreden over mijn uiteindelijke prototype. Door de feedback van mijn nieuwe afstudeerbegeleider Marije ter Beke, maar ook van mijn 3e lezer Mirjam Vosmeer, hebben zij mij de goede richting in weten te duwen waardoor ik in de herkansingsperiode toch nog een CMD-waardig product heb kunnen neerzetten die aansluit op mijn gehele onderzoek.
Snel moeten schakelen binnen uitwerken van het product Tot op twee weken voor de eindoplevering moest ik een nieuwe manier vinden waarop ik toch duidelijk kon maken wat er gebeurt met de donatie in plaats van een track en trace systeem (te veel complicaties per donatie dit te tracken). Door te brainstormen en te overleggen met studenten en begeleider kwam ik tot een belangrijke conclusie. Het is voldoende als er informatie kan worden verteld over hoe de kosten verdeeld worden binnen de stichting in plaats van per product. Voor alsnog is deze kosten verdeling binnen de stichting privé maar uit oud onderzoek wist ik een schatting te maken van hoe een kosten verdeling er uit kan zien bij een stichting. Nu kon ik op een andere manier toch vertrouwen over brengen bij de donateur via algemene informatie van de stichting.
Antwoord op design challenge
Uit de testresultaten bleek dat het prototype effectief kan zijn als dit gerealiseerd kan worden. Hiermee wordt de design challenge dus beantwoord en kan mijn product meer donaties genereren met de focus op jongvolwassenen. Als ik kritisch ben, denk ik dat deze mening van de testpersonen werd beïnvloed door een sociaal wenselijk antwoord maar alsnog is het fijn te horen dat de essentie van mijn product wordt begrepen en dit mogelijk wel een oplossing kan zijn dat effectief is.
Ik ben minder tevreden over hoe ik zo gefocust kon zijn op het gedeelte transparantie en wat er online aan deskresearch/literatuuronderzoek te vinden is over hoe je transparantie aan pakt. Er zijn ook andere mogelijkheden waren om mijn product te voorzien van sterke elementen waardoor de donateur overtuigt wordt. Gelukkig is het kwartje uiteindelijk toch nog gevallen en kan ik mijn product onderbouwen aan de hand van ontwerpkeuzes maar als ik dit eerder had geweten was het product nu op nog hoger niveau.
"Zo kun je zelf de opdrachtgever zijn die een denkbeeldige stichting opzet waarbij je digitale oplossingen gebruikt om vertrouwen te creëren en donaties te ontvangen."
Ook jammer dat dit onderzoek niet samen met mijn 1e begeleider heb kunnen afsluiten. "Samen uit, samen thuis." zeg ik vaak. Maar wegens persoonlijke omstandigheden heeft hij de begeleiding moeten stopzetten wat ik volkomen begrijp. Ik vind het heel knap hoe hij met deze omstandigheden is om gegaan en toch nog zo lang heeft kunnen volhouden om mij en andere studenten zo goed mogelijk te kunnen begeleiden. Met alle respect ben ik wel van mening dat zijn aanmoediging in mijn toenmalige onderzoek van een half jaar (met de design challenge van de 1e presentatie), niet kritisch genoeg was. Want na een half jaar er achter komen dat je hoofdvraag en onderzoek niet goed genoeg is, was voor mij onverwachts maar voor hem ook. Daarna was het snel schakelen. Gelukkig was Mirjam er in het begin van de herkansingsperiode die mij een beetje richting kon geven en aan het einde Marije ter Beke. Achteraf is het jammer dat ik niet in al in eerste instantie deze opdrachtgever heb benaderd, dan had ik in de tijd die ik had misschien wel het prototype kunnen realiseren.
De manier hoe ik mijn tests heb uitgevoerd in het begin van het onderzoek en de uitkomsten daarvan. Ik ben ontevreden over dat ik het testplan en testresultaten niet kritisch genoeg heb voorbereid en geanalyseerd. De vragen waren soms te specifiek en te sturend of te algemeen.
Zoals ik aangaf probeerde ik structuur aan te houden door mijn goed in te delen aan de hand van een planning maar uiteindelijk de deadlines toch niet kon behalen.
Zo kan ik beter en kritischer naar de vragen die ik vraag onder het testen van prototypes. Ik was soms te specifiek of te algemeen en de resultaten ving ik soms te letterlijk op. Dit is belangrijk omdat het anders moeilijk is om te kunnen zien hoe je prototypes valideert en verwerkt in een volgend prototype.
Ik zou in een volgend project breder en creatiever naar oplossingsrichtingen kunnen kijken. Als ik een wens of eis zie van de doelgroep wil ik deze wens of eis zo letterlijk en zo precies mogelijk oplossen. Zoals dat de doelgroep wil zien waar zijn/haar donatie is en waar het terecht komt. Hiervan heb ik geleerd dat er meer wegen naar Rome leiden en dat deze wens via andere weg ook te vervullen is.
Ook ben ik iemand die het lastig vind om tussen de uiterste te zitten. Met alles wat ik doe probeer ik het of super goed te doen of ik ga er erg nonchalant mee om. Daarnaast is mijn perfectionisme een valkuil omdat ik niet snel tevreden ben. Daardoor blijf ik zoeken en zoeken naar de perfecte oplossing of uitkomst maar streven naar perfectie is niet altijd goed. Hier kan ik nog stappen in maken en proberen
Ik ben mezelf tegen gekomen dat je niet bij de pakken neer gaan zitten en door moet gaan. Ook na tegenslagen moet ik niet opgeven. Het harde werk moet nog geloond worden maar ik ben er van overtuigt dat dit tot een goed einde komt.
Ik ben vooral mezelf als persoon tegen gekomen maar ook als designer. Door mezelf te veel tijd te geven wordt ik te perfectionistisch, door mezelf te weinig tijd te geven wordt ik te slordig. Ik kan hier nog veel stappen in maken. Mezelf vaker afvragen waarom iemand iets zegt in plaats van gelijk naar een oplossende gedachte te denken. En ondanks dat ik dit project alleen heb gedaan, nog actiever vragen naar feedback van andere experts binnen mijn branche van design en UX/UI. Ik moet meer open staan voor kritiek van mensen en verschillende perspectieven proberen te bekijken.
Ik weet dat ik nog veel kan leren maar dat ik wel klaar ben om aan de bak te gaan in de echte wereld als designer/developer. Ondanks dat het mij het leukste leek om alleen een project aan te gaan, besef ik nu dat het eigenlijk leuker is om samen tot een oplossing te komen dan alleen.
Wat ik ook heb geleerd is dat er nog veel te verbeteren valt in de wereld van stichtingen en het genereren van donaties. Al helemaal met oog voor de toekomst moeten zij zich richten op jonger publiek en oplossingen die jongeren interessant vinden. Er moet meer awareness komen voor hoe eerlijk stichtingen kunnen zijn en wat ze allemaal doen. Ik ben nog meer gemotiveerd om vrijwilligerswerk te doen en deze keer in plaats van op een afstand te helpen, van dichtbij mee te maken en te helpen aan de leed die zij hebben.